Podwójnie.

Dwie ranki w jeden dzień? Czemu nie. Trzeba być mną, żeby wrócić z jednej (udanej!) randki, włączyć laptopa tylko po to, by odczytać wiadomości od kilku "kolegów", zebrać się na nowo i pojechać na drugą (jeszcze lepszą!) randkę. Wiecie co? Mogłabym się w nim (tym od drugiej) zakochać, ale przecież on stąd jedzie za parę miesięcy. Ja też. Odpowiada nam taki układ, ciekawe spotkania od czasu do czasu. Aha, odpowiada DO CZASU aż się zakocham. A to się niestety może zdarzyć, coś czuję... Dzień udany.

O sesji (bardzo udanej) napiszę Wam następnym razem, bo padam. Na komentarze też odpowiem. Jutro do szkoły. A dowiedziałam się, że koleżanka (ta "najlepsza") od hipokryzji jak widać nie tylko mnie napierdala na panią X. Z panią X również rozmawia o mnie w podobny sposób. Nie chce mi się tam wracać po 2 tygodniach przerwy, bo po prostu nie mam tam przyjaciół. A dziwnie jest być w tłumie ludzi, gdy nie masz NIKOGO bliskiego. Pewnie jak zwykle wyląduję z chłopakami. Life is brutal. A może to i lepiej? Zawsze czułam niechęć od koleżanek z powodu, który pan od randki nazwał "bo one są w Twoim cieniu". A niech będą, mnie to jebie.

Buziaki :*