Liczy się to, co w środku.

Dzień od rana nie zapowiadał się zbyt kolorowo. Wsiadam do autobusu, jak zwykle ta sama linia, ten sam przystanek... Jak od miesięcy. I co? Chcę kupić bilet, a okazuje się, że podrożały. Nic mi o tym nie było wiadomo. Miałam przy sobie tylko drobne na ten mój bilecik, a okazuje się, że zapłacę dwa razy tyle. Oczywiście kierowca nie ma wydać ze stówy. Kartą nie zapłacę. Początek miesiąca, myślę - pewnie będzie kanar. Wybroniłam się, spotykając znajomą, która użyczyła mi drobne na bilet.

Dzień jak co dzień. Trochę się poobijałam, znów odwaliłam, a miałam się brać za siebie. No cóż... A potem zakupy. Przynajmniej jedna rzecz mi się udała - kupiłam fajną koszulę.

Wieczorem tylko gorzej. Leń. No i feralna rozmowa... Z panem od piwa, z piątku. Za dużo było z jego kumplem. Ładną ma o mnie opinię. Po raz pierwszy zabolała mnie czyjaś opinia. Bo jest bardzo przystojny, bo niedawno go poznałam, bo nie za fajnie o mnie myśli. No ale jak to wygląda z boku? Łatwa dziewczyna...

Szkoda. Wielka szkoda.

Teraz czeka mnie nocny zapieprz, a pewnie nie zrobię nic.

I znowu jutro oleję, odwalę byle jak i zachowam się nieodpowiedzialnie.

Żyję po swojemu. Tak jak chciałam. Jest ok. Kosztem dobrej opinii, ale to nie jest ważne. Ważne jest to co we mnie.

PS. Jak ktoś ma bloga na onecie to przykro mi, ale ja się z waszym portalem użerać nie będę. Nie wchodzę tam, szkoda nerwów.